เจ้าแม่ในใจฉัน

เรื่อง เจ้าแม่ในใจฉัน

      ตัวผมนั้นเคยเป็นคนจังหวดปัตตานี แต่ปัจจุบันนี้ผมเป็นคนจังหวัดนราธิวาส สิ่งที่ที่ผมจะเขียนต่อไปนี้ก็คือ ที่จังหวัดปัตตนีนั้นมีเรื่องเล่าดังๆ อยู่สองเรื่อง คนปัตตานีนั้นคงรูั้้จักหนึ่งในเรื่องเล่าสองเรื่องนั้นก็คือ"เจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว" ท่านเป็นบุคคลที่ศักดิ์สิทธิ์มากและท่านเป็นบุคลที่ผมนับถือมากด้วยเช่นกันและไม่ใช่ผมคนเดียวที่นับถือท่าน คนไทยเชื้อสายจีนที่นับถือศาสนาพุทธที่อยู่จังหวัดปัตตานีก็นับถือท่านเช่นเดียวกันกับผม 

    ส่วนประวัติของท่านนั้นมีอยู่้ว่า"นายช่างผู้หล่อปืนสามกะบอกนั้น สืบความได้ว่าเดิมเป็นคนจีน 

ชื่อเคี่ยม เข้ามาตั้งบ้านเรือนอยู่ที่บ้านกะเสะ นายเคี่ยมคนนี้มาได้ภรรยาเป็นชาวอิสลาม นายเคี่ยมก็เลยเข้าสุหนัดนับถือศาสนาอิสลามเสียด้วย น้องสาวลิ้มโต๊ะเคี่ยมชื่อเก๊าเนี่ยว ตามมาจากเมืองจีน มาหานายเคี่ยมที่เมืองปัตตานีอยู่เฝ้าอ้อนวอนนายเคี่ยมให้ละเสีย จากศาสนาอิสลามกลับไปเมืองจีน 

นายเคี่ยมก็ไม่ยอมไป เก๊าเนี่ยวซึ่งเป็นน้องสาวแต่เฝ้าอ้อนวอนนายเคี่ยมมานั้นประมาณหลายปี 

นายเคี่ยมก็ไม่ยอมกลับไปกับน้องสาว เก๊าเนี่ยวซึ่งเป็นน้องสาวจึงความเสียใจที่พี่ชายตนเองไม่ยอมกลับไปด้วยจึงผูกคอตายเสีย

   หลังจากเก๊าเนี่ยวน้องสาวผูกคอตายแล้ว นายเคี่ยมผู้เป็นพี่ก็จัดแจงศพเก๊าเนี่ยวน้องสาวฝังไว้ในตำบลบ้านกะเสะ ทำเป็นฮ๋องสุยปรากฏอยู่ตลอดมาจนเดี๋ยวนี้ พวกจีนก็เลยนับถือว่าเปนผู้หญิงบริสุทธิ์อย่างหนึ่ง เปนคนรักชาติตระกูลอย่างหนึ่ง ได้มีการเซ่นไหว้เสมอทุกปีมิได้ขาดที่สุสานหลุม

ศพของเก๊าเนี่ยวนี้"แต่จุดสำคัญนั้นคือเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวได้สาปแช่งไม่ให้พี่ชายของตนสร้างมัสยิดให้เสร็จ
คำสาปนั้นก็เป็นจริงและแล้วนายเคี่ยมก็สร้างมัสยิดไม่เสร็จ

    ส่วนสิ่งที่ผมนับถือท่านนั้นก็เพราะท่านเป็นคนรักชาติตระกูลจึงยอมสละชีวิตของตนและท่านก็เป็นคนที่ศักดิ์สิทธิ์สามารถสาปแช่งได้ และทุกปีผมก็จะต้องไปไว้ท่านทุกๆปี ทำไมหน่ะเหรอที่ผมต้องไว้ท่าน?

ก็เพราะว่าผมได้ขอท่านไว้อย่างหนึ่งแต่ผมไม่บอกนะว่าผมขอท่านว่าอะไรแต่สิ่งที่ผมขอมันไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน แล้วผมก็ใช้คำแก้บนกับท่านว่า"ผมจะมาไว้ท่านทุกๆปี ถ้าปีไหนผมไม่ไปไว้ท่านขอให้ผมป่วยอย่างหนัก"นี้แหละคือสิ่งที่แก้บนไว้และแล้วในปีันั้นผมลืมไปกราบไหว้ท่านผมก็ป่วยหนักจริงแต่เมื่อผมไปไหว้เสร็จผมก็หายจากอาการนั้นอย่างกะทันหัน ครอบครัวของผมตกใจมากกลับสิ่งที่เกินขึ้นหลังจากนั้นผมก็ไปไว้ท่านทุกๆปีไม่เคยขาด และอีกอย่างก็คือทุกปีก็จะมีพิธีลุยน้ำลุยไฟและสมโภชเจ้าแม่อีกด้วยเพื่อแสดงความนับ ความเคารพ และความกตัญญูต่อท่าน              

  ดังนั้นผมจึงคิดว่า เจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวหนะมีจริงอย่างนอนเพราะท่านเป็นผู้ที่ยอมเสียชีวิตเพื่อตระกูลของตน เพราะแค่พี่ชายไม่ยอมกลับบ้านและสิ่งที่ผมบอกอีกก็คือทุกคนที่อยู่จังหวัดปัตตานีทุกคนนับถือท่านทุกคนไม่ว่าจะศาสสนาพุทธหรือศาสนาอิสลามก็นับถือท่านอย่างแน่นอน และสิ่งสุดท้ายที่ผมอยากจะบอกก็คือ"อย่าคิดลองดีกับเจ้าแม่ิ้มกอเหนี่ยว"